Cytaty z tagiem tłum. Waneko (najlepsze)

Sanzō Genjo: Nic się nie zmieni, jak umrzesz. Ale coś można zmienić, dopóki się żyje.

Lottie: Nie da się żyć, nie sprawiając nikomu cierpienia.

Tasuku Kurosaki: Dlaczego kazałeś mi być tak blisko niej? Na tym świecie.. Na tym świecie to jej boję się najbardziej. I to jej właśnie na tym świecie najbardziej pożądam.

Tasuku Kurosaki: Głupia stara krowa... „Jak nie będzie ciasta, to kup mi Bexxxcomi”. Bla... Bla... Bla... Bexxxcomi to pismo dla smarkul! Serduszka, całuski, cukiereczki, ciasteczka... Jak facet ma o to poprosić w sklepie?! Większy wstyd niż kupno magazynu dla gejów!

Riko: Oddychaj spokojnie. Jak masz na imię? Ile masz lat?
Kurosaki: Hę? Tasuku... Kurosaki... Lat dwadzieścia cztery...
Riko: Którego dzisiaj mamy?
Kurosaki: Któryś tam października... Chyba... rozjaśnia mi się pod sufitem...
Riko: Jak ma na imię nieskazitelna piękność, która właśnie z tobą rozmawia?
Kurosaki: Riko stare pudło.
Riko: A jakiś ona wiek osiągnęła?
Kurosaki: Trzydzie... (tu Riko grozi mu kijem, bawiąc się nim) Wiesz. Tu mam akurat lukę w pamięci. Amnezja czy inne draństwo.
Riko: Jak na mój gust, jesteś zdrów jak ryba.

Cho Hakkai: Jeśli ktoś ci ufa, to równocześnie ty sam bardziej o siebie dbasz. Nie chcesz zawieść jego nadziei... tym bardziej, że sam mu ufasz.

Teru Kurebayashi: Łysu... Łysu... I wyłysu... Wyłysiej, hej! Łysu... Łysu... I wyłysu... Włosów jak najmniej!

Sanzō Kōmyō: Kto powiedział, że ptaki są wolne? Nawet jeśli można swobodnie latać w powietrzu… ale lot ten nie ma celu, a ptak gałęzi, na której można odpocząć, to przeklina się sam fakt, że się ma skrzydła. Kto wie, może prawdziwa wolność to mieć miejsce, do którego można wrócić.

Phantomhive Ciel: Pierścień zupełnie mnie nie obchodzi. To tylko bezwartościowy przedmiot. I bez niego głową rodziny Phantomhive jestem ja, Ciel Phantomhive.

Denji: Może i zostałem łowcą demonów z błahego powodu, ale oddałbym wszystko za taką codzienność. Dobra, życia bym nie oddał, w końcu nie jest tylko moje.

Aki: Mają tu dobrą kawę.
Denji: Pierwszy raz piję kawę. Łee, to błotnista woda!
Power: Głupcze. Dzieciaki nie rozumieją tego smaku. (...) Błee! Ohyda!
Aki: Cicho! Jesteśmy w lokalu!
Denji: Czuję się oszukany! Przecież to błoto!
Power: Woda z rynsztoku!

Kasandra Al Hassan: Na moją ocenę zawsze mają wpływ emocje. One są stałym elementem programu „człowiek”.

Locke: Bo nawet jeśli ktoś żyje tysiąc lat, nie stanie się nikim więcej. Zawsze będzie tylko człowiekiem.

Grace Machiko: Jeśli naszym dziełem są potwory, to znaczy, że prawdziwymi potworami jesteśmy my...

Himeno: Tak szczerze, to wszyscy nieco świrują...
[...]
Power: Myślałam o Nagrodzie Nobla. Jeśli ją dostanę, to ludzie padną mi do stóp! A wtedy wykorzystam to, by zostać premierem! Zrobię to, by widzieć cierpienie ludzi! Na początek podniosę podatek konsumpcyjny do 100%!
Denji: Ona tak zawsze.
Himeno: Aha... Spoko.

Denji: Po co mam się martwić poważnymi sprawami? Myślenie o nieprzyjemnych rzeczach jest nieprzyjemne i nic poza tym!

Sebastian Michaelis: Jestem kamerdynerem rodziny Phantomhive. Byłoby hańbą nie znać czegoś tak elementarnego.

Locke: Pamiętaj: twoja nadzieja może umrzeć tylko razem z tobą!

Ernest Able: Armia być może i nie ma woli, ale z pewnością jest obdarzona instynktem. I ten instynkt mówi jej, że zawsze i bez względu na wszystko ona musi przetrwać!

Kasandra Al Hassan: Przypomnij mi, proszę, bo nie pamiętam. Czy świat kochał nas kiedyś i akceptował? No, powiedz mi, Stanislavie Barkov?! A przecież dawaliśmy mu to, co w nas najlepsze. Nasz zapał, nasz talent, wszystko dla świata. A co dla nas? Więc teraz zagramy wbrew regułom. Zmusimy świat, żeby nas pokochał.

Sha Gojō: My? Że niby walczymy po stronie ludzi? Przez całe życie walczymy tylko po swojej stronie!

Sanzō Genjo: Nie zamierzam zginąć dla nikogo, ponieważ znam ból tego, który musi żyć dalej... Będę żyć dla siebie i dla siebie zginę. Tak chcę.

Święty Mikołaj: Teraz, gdy ciemność dała mi wiedzę, mam trudności z przejrzeniem głupca.
Denji: Nie jestem głupi! Codziennie oglądam teleszkołę!

Makima: Śmierć, wojna czy głód. Jeżeli te rzeczy znikną, na świecie przybędzie szczęśliwych istot.

Rin Kurino: Muszę wyruszyć na misję, by z*** wszystkie lolicony, które opanowują świat.

Quanxi: Aby wieść szczęśliwe życie, trzeba pozostać głupcem i nie łaknąć wiedzy.

Makima: Lubię ludzi. Tak samo jak ludzie lubią psy. Są wierni i łatwo nimi manipulować. Inteligentni i jednocześnie głupi, przez co samo obserwowanie ich bawi.

Denji: Wszystkie znane mi kobiety przynajmniej raz próbowały mnie zabić! Każda z nich chce tylko serca piły mechanicznej! A co z sercem Denjiego?! Niepotrzebne?!

Flora Rain: Jest pan ESP-erem, jak mój brat... i nawet pachnie pan tak samo. Nic nie mogę zobaczyć, ale czuję – tak pachnie samotność.

Xerxes Break: Nieważne, jak daleko w przeszłość będziesz wyciągał dłoń, nie odnajdziesz w niej swojej przyszłości!

Pułkownik Victor Stroheim: Jak uczy historia, nie należy lekceważyć ludzi kierujących się niezachwianą wiarą w słuszność swojej sprawy.

Elliot Nightray: Człowiek, który nie obawia się poniesienia ran, wcale nie jest silny! Tego typu brednie to ulubiona gadka ludzi niepotrafiących niczego wziąć na swoje barki!

Locke: Można siedzieć z założonymi rękami, ale można też walczyć, starać się coś osiągnąć. To jednak wielka różnica, bez względu na efekty naszych starań.

Zero Kiriyu: Picie krwi na terenie szkoły jest surowo wzbronione!

Denji: Moje motto brzmi: „Jeśli zginąć, to z ręki ślicznotki”.

Power: Cóż to za kwiaty?! Pasują do mnie? Wręcz mi je? (Denji zjada kwiaty) Ej, nie zjadaj ich?! One są moje, złodzieju!

Kenzou: Mamy poważny problem. Nie zostało nic do jedzenia!
Power: Tak, to na pewno sprawka demona. Niewybaczalne!
Denji: Hm? Ej, Power. Masz na ubraniu okruszki chleba.
Power: Wcale nie.
Denji: Aha, czyli to ty zeżarłaś całą pozostałą szamę?
Power: Nie gadaj bzdur. Odkąd żyję, nie miałam w ustach chleba.

Cosmo: Ci, którzy wszystko rozumieją, do końca życia będą w stanie myśleć tylko o Halloween.

Buromir: Od początku podejrzane było, że każdy mężczyzna to dla ciebie wróg i zupełnie nie obchodzą cię przystojniacy z telewizji.
Rin: Przecież lubię Putina, tak?!
Buromir: To zwykły szacunek poddanego do króla demonów.

Buromir: Musisz przyzwyczaić się do golizny, jaka idzie wraz ze strojem każdej czarodziejki! Dlatego dzisiaj wyruszamy na miasto, by przeprowadzić specjalny trening, który przyzwyczai cię do ekshibicjonizmu!