Cytaty z tagiem tłum. Iyuno-SDI Group (najlepsze)

Mary Saotome: Jeżeli dziś przegram, wtedy moje życie potoczy się według tego straszliwego scenariusza... Wyjdę za tego polityka, urodzę mu dzieci i będę żoną zboczonego dziada, który zostanie ministrem edukacji. A nasze dzieci odniosą w życiu wielki sukces. Spędzę moje ostatnie dobre lata przy strasznym mężu w pampersie i naszych strasznych wnukach, też wiecznie w pampersach. Mary Saotome, najszczęśliwsza dziewczyna świata... która codzienne coraz bardziej pragnie swojej śmierci. Nie wyjdę za żadnego dziada! Moje życie należy tylko do mnie! Nikomu nie pozwolę! Nikomu! To jest moje życie i moje decyzje!

Yumeko Jabami: Szaleństwo to istota hazardu. W kapitalizmie życie i pieniądze to jedno i to samo. Nikt o zdrowych zmysłach nie uzależnia swojego losu od głupiej gry. A jednak ci ludzie wprost uwielbiają kasyna, bo tylko tak doświadczają szaleństwa, jakim jest ryzykowanie własnym życiem. A to znaczy, że jeśli jesteś szalona, tym bardziej kochasz hazard! Czas rozpocząć to szaleństwo!

Yuriko Nishinotouin: Mój stan psychiczny znacząco by się pogorszył, gdybym miała tak zwyczajnie wygrać z tą dziewuchą. A przecież złość piękności szkodzi. Życie albo śmierć. Zabiję cię, szmato. Zabiję cię i umrzesz.

Yumeko Jabami: Kiedy słyszę takie komplementy, od razu robię się cała mokra.

Makoto: To wir. Jego kształt przyjmują galaktyki, tajfuny, a nawet struktury biomolekularne. Natura uwielbia ten wzór.

Hibiki: Osoba, którą myślałem, że jestem, to nie byłem ja. Stałem się sobą, dopiero gdy się pojawiłaś. Jestem sobą dzięki tobie.

Kai: Nagrywajcie, co chcecie. Tak, żeby wszyscy mogli zobaczyć, jak żałośni jesteście!
Liderka Grabarzy: Im więcej odsłon pod naszymi wrzutkami, tym więcej pieniędzy na koncie.

Ryuji Ayukawa: Ten mi się podoba. Kto to mógł... Ach. Lepiej myśleć w ciszy.

Yatora Yaguchi: Dzięki sztuce mogę wyrazić to, czego nie wyrażę słowem. Gdy odkryłem w sobie tę pasję, dostrzegłem, jak interesujący jest nasz świat.

Karre: Nie ma próbowania. Jest działanie, przyjacielu.

Karre: Przez cały czas próbuję ci przekazać, że dopóki żyjesz, możesz sama kształtować swoje przeznaczenie, siostro!

Yotasuke Takahashi: Ja po dzisiejszej sesji wracam do domu i gram w łóżku w Pokémony.

Masako Saeki: Gdy pozbędziesz się strachu przed popełnieniem błędu, wówczas techniki, które poznałeś, i zdobyta wiedza, oraz samo malowanie poprowadzą cię naprzód ku lepszemu.

Masako Saeki: Czy to nie oczywiste, że gdy coś kochamy, to skupiamy się na tym i robimy wszystko, by być w tym jak najlepsi?

Yatora Yaguchi: Co ja ze sobą robię? Próbuję poprawić sobie kiepski nastrój, przedawkowując kofeinę. Jakie to smutne...

Makoto: Odwieczny cykl zniszczenia i narodzin... Od wielkiego wybuchu przed czternastoma miliardami lat pierwiastki budujące nasze ciała ulegają stałej przemianie. Stają się gwiazdami. W nich wypalają się i umierają, wyrzucane w przestrzeń. W niej spotykają się i łączą na nowo, by znów się rozpaść. Kiedyś, gdy nasz świat dobiegnie kresu, a Ziemia przestanie istnieć, spotkamy się wszyscy raz jeszcze. Jako część bezmiernej pustki.

Yatora Yaguchi: Zawsze będę musiał dostosowywać się do jakichś wymagań, a wartość dzieła zmienia się zależnie od patrzącego.

Runa Yomotsuki: Zamiast uważnie obserwować, wyciągać wnioski i grać, zapominacie, że rozdająca ustala zasady i rozdaje karty. Oraz nie pamiętacie, że innym ważnym zadaniem rozdającej jest także dbanie o to, aby wszyscy gracze mieli równe szanse wygrać. [...] Tutaj każdy może ograć każdego. I pełna neutralność polega właśnie na tym. A ja żyję po to, żeby służyć naszej wspaniałej akademii. A jeżeli ktoś zginie podczas tych wyborów, to wymyślę grę, w której wygrać mogą również nieżywi.

Yatora Yaguchi: Przypomniałem sobie, że chyba cię nie znoszę.

Haruka Hashida: Różnym ludziom mogą podobać się różne rzeczy. Nie każdemu najbardziej smakują te dania, które są najdroższe.

Mayu Oba: Masz jaja jak arbuzy, że to zrobiłeś!

Yatora Yaguchi: „Wystawa Picasso”? Dlaczego ludzie wciąż się nim zachwycają?

Narrator: Kiedy ludzie i Pokémony się spotykają, nawiązują ze sobą niepowtarzalne więzi. Mogą być one źródłem niekończącego się emocjonalnego wsparcia.

Yumeko Jabami: Skoro nie mogę spłacić trzystu milionów, to najwyraźniej muszę zostać ich maskotką. Niepokój, strach, gniew i desperacja. Nawet zwyczajna ściana wydaje się zniekształcona i zrozpaczona. To uczucie jest... fenomenalne.

Yumeko Jabami: Nie lubię grać ani kiedy wiem, że przegram, ani kiedy wiem, że na pewno wygram. Bo wtedy to nie jest prawdziwy hazard.

Yumeko Jabami: Jeśli alternatywą jest życie bez zrozumienia czegokolwiek, to czy nie jest lepiej iść na zatracenie, wiedząc już wszystko?

Haruka Hashida: Coś, co dla świata nie ma wartości, dla ciebie może być bezcennym skarbem.

Hibiki: To kurze jajo. Takie samo jak to, które trzymałaś. Je trzeba jeść, a nie miażdżyć w ręce.

Fine: Uratowałaś mnie przed samą sobą. Proszę cię, nie uciekaj tak jak ja.

Jun: A teraz czas pokonać rywala, z którym prędzej czy później zmaga się każdy wojownik.
Jin: Czyli kogo?
Jun: Głód.

Kirari Momobami: Czy gra się i zwycięża tylko po to, żeby coś zyskać? Tak mogą odczuwać osoby podobne do ciebie. Ale dla większości to coś zupełnie innego. Ryzykują nawet wtedy, gdy los się do nich nie uśmiecha. Mówi się, że ludzie to irracjonalne istoty. Ale rzadko widuje się taki poziom nielogicznego zachowania jak w grach. Hazard przecież niczego nie wytwarza. A uprawiając hazard, możesz jedynie przegrać. A jednak my wszyscy wciąż decydujemy, żeby dalej grać. Bo podejmowanie ryzyka jest fascynujące.

Yatora Yaguchi: Poprawianie testów, projektów i zadań, bujanie się z kumplami na mieście, jedno i drugie jest jak praca domowa. By ją odrobić, muszę pracować ciężej od innych. To dlatego osiągam takie wyniki. Nie jestem żadnym geniuszem. Gdy ludzie mnie chwalą, czuję w środku pustkę. Czuję, że nie chodzi im o mnie. Nie wiem dlaczego.

Yumeko Jabami: Jeżeli pragniesz ekscytującej i emocjonującej gry, ryzyko śmierci nie wystarczy. To takie nudne i banalne.

Jun Kazama: Panuj nad gniewem, bo on zapanuje nad tobą.

Yumeko Jabami: Remisy są dobre dla tchórzy i amatorów. A poza tym są nudne.

Runa Yomotsuki: Czasem wydaje ci się, że wszystko idzie po twojej myśli, a za kulisami dramat, płacz i zgrzytanie zębów.

Yatora Yaguchi: Nie ma sensu mówić czegoś komuś, kto nie jest gotowy tego wysłuchać.

Mary Saotome: Myślę, że jeśli codzienne czynisz tyle zła, czujesz, gdy to zło po ciebie idzie.

Itsuki Sumeragi: To przecież tylko bezużyteczna sterta papieru. I co z tego, że to twój scenariusz życia?! Idź, wstawaj, wygrywaj i wróć w wielkim stylu! Nie ma powodu rezygnować z wielkich ambicji!

Terano: Teraz mam już pewność. Twoje dalsze rządy w klanie oraz w akademii sprowadzą na nas wyłącznie upadek.
Sayaka: Przepraszam, że się wtrącę, ale upadek może być nietuzinkowy, zabawny oraz ekscytujący.