Cytaty z „Tokyo Babylon” (manga, 1990)

Seishirou Sakurazuka: Nie ma znaczenia, jak bardzo jesteś smutny czy słaby, nigdy nie usprawiedliwia to bycia ciężarem dla innych.

Seishirou Sakurazuka: Jak by się nie starać, nikt nie jest w stanie żyć tak, by nie sprawiać kłopotu komukolwiek.

Seishirou Sakurazuka: Nie ma na tym świecie miejsca, gdzie ludzie są nagradzani tylko za to, że starają się ze wszystkich sił.

Płatki kwiatów wiśni tak naprawdę są białe. Białe jak śnieg. Wiesz, w jaki sposób zmieniają kolor na bladoróżowy? Wysysają krew z tych zwłok.

Seishirou Sakurazuka: Najbardziej godni podziwu są ludzie zupełnie przyziemni, którzy ze wszystkich sił, dzień w dzień, starają się wieść swoje zwyczajne życie. Którzy każdego dnia wstają z łóżka, idą do szkoły czy pracy, śmieją się i płaczą, martwią się i cierpią... Po prostu najlepiej jak potrafią, stawiają czoła rzeczywistości.

Kuniko Hashimoto: Myślę, że zarówno dbanie o siebie samego i bycie dla siebie wyrozumiałym, jak i wybaczanie innym są ważne. Ale trzeba też umieć stawiać granice i mieć świadomość, że są rzeczy, których wybaczyć nie można. Od siedzenia bezczynnie, znoszenia bólu, zaciskania zębów i ignorowania sytuacji nic się nie zmienia.

Seishirou Sakurazuka: Osoby starsze są uosobieniem naszego strachu przed przyszłością. Gdy na nie patrzymy, zdajemy sobie sprawę, że nasze ciała też kiedyś się zepsują i przestaną nas słuchać. Że sami staniemy się przedmiotem tego lekceważenia i pogardy, które teraz im okazujemy. Że my też kiedyś się zestarzejemy. A większość ludzi żyje w strachu przed tym „kiedyś”.