Cytaty z „xxxHolic” (manga, 2003)

Kimihiro Watanuki: Ponieważ możemy nie spotkać się drugi raz. Możemy spotkać się dziś, ale nie jutro. Czas się nie powtarza.

Kimihiro Watanuki: Choć to straszne, poznać siebie, uważam, że nic o sobie nie wiedzieć jest bardziej strasznym.

Yūko Ichihara: Właśnie dlatego, że kamień wciąż się toczy, robi to coraz szybciej.

Yūko Ichihara: Im dłużej mówisz komuś, by czegoś nie otwierał, tym bardziej ta osoba chce to otworzyć.

Yūko Ichihara: Nikt nie może być wyjątkiem. Nikt nie może być odpornym na wszystko!

Kimihiro Watanuki: Czy to nie fascynujące? Znać kogoś, kto wygląda zupełnie jak ty.

Yūko Ichihara: Gdy raz już coś powiesz, nie możesz tego cofnąć. Ludzie nie rozumieją, jak bardzo słowa na nich wpływają, jak ich hamują. Ale wciąż nie potrafią się od nich uwolnić. Słowa są czymś, z czym ciągle mamy styczność. Czasem mogą wręcz zrujnować człowiekowi życie.

Dōmeki: Jeśli coś ci się stanie...
Watanuki: Znowu myślisz, że ominie cię bento?
Dōmeki: Niezupełnie. Szkoda by było stracić możliwość codziennego oglądania takiego głupka jak ty.

Watanuki: Pewnie, mogę iść, ale czemu sama tego nie zaniesiesz, gdzie trzeba?
Yūko: Bo dzisiaj mamy pełnię księżyca.
Watanuki: Pełnię księżyca? I w czym problem?
Yūko: Chcę sączyć winko podczas pełni księżyca, to chyba jasne.

Yūko Ichihara: Zdjęcie to zapis przeszłości, tak jak obraz, ale w przeciwieństwie do niego, nie posiada uczuć jego twórcy.

Yūko Ichihara: Nigdy nie będziesz sam. Żaden człowiek na świecie nie jest sam. Każdy jest z kimś powiązany i są ze sobą połączeni. To dlatego człowiek nie może być całkowicie wolny. To dlatego człowiek potrafi czuć radość i smutek, a także miłość.

Haruka Dōmeki: Ona wie najlepiej, że jedyne, co można brać i dawać bez zapłaty, to uczucia.

Yūko Ichihara: Często ludzie podważają to, czego nie rozumieją. Jeśli coś nie pasuje do ich wymarzonego świata, szufladkują to jako coś złego. A przecież jeśli czegoś nie rozumiesz, wystarczy poprzestać na przyznaniu tego.

Watanuki: Zrobiłeś kiedyś coś, za co ptaki mogłyby być ci wdzięczne?
Dōmeki: W podstawówce hodowaliśmy całą klasą drób.
Watanuki: Aha! I Zrobiłeś dla nich coś dobrego!
Dōmeki: Zjedliśmy je wszyscy razem.