Cytaty z „Gintama” (TV, 2006)

Toshiro Hijikata: Chcę po prostu, aby kobieta, którą kocham, była szczęśliwa, to wszystko.

Hijikata: Sogo, co ty próbowałeś zrobić?
Okita Sogo: Kurczę.
Hijikata: Nie kurczuj mi tu! Znowu próbowałeś mnie zabić?!
Okita Sogo: Nie, dziękuję. To taki żarcik. Zawsze je robię, prawda?
Hijikata: Zawsze próbujesz mnie zabić.

Shinpachi: Tak na marginesie, co ty robisz u mnie w domu? I dlaczego jesz mój ryż?
Kagura: Jestem na sąsiedzkim obiedzie.
Shinpachi: Nie jestem twoim sąsiadem!

Gintoki Sakata: Brak kasy jest jak zapalenie zatok – możesz je zignorować. Wystarczy przestać dłubać w nosie i samo przejdzie.

Gintoki Sakata: Dobre sake. Zapomnijmy o tym, co się stało. Kiedy jednak próbujesz o tym zapomnieć, następnego dnia to do ciebie wraca. I właśnie to powoduje, że czujesz się jeszcze gorzej od poprzedniego dnia? Możesz przed tym uciec. Zwłaszcza jeśli to coś, o czym naprawdę chcesz zapomnieć. [...] Nie uciekaj! Najpierw musisz zmienić się ty! Jeśli nie, inne rzeczy się nie zmienią! Nawet jeśli możesz przed czymś uciec, może nie powinieneś! Szczególnie, gdy jest to coś, o czym chcesz zapomnieć!

Gintoki Sakata: Ożeż, dzisiaj wychodzi „Jump”! Zapomniałem, że w tym tygodniu wychodzi w sobotę! [...] Może to dobra okazja, by przestać kupować „Jumpa”? Co ja w ogóle wyprawiam, czytać „Jumpa” w moim wieku... No cóż, mężczyźni aż do śmierci zostają chłopcami.

Kotaro Katsura: Nie jestem Zura, jestem Katsura!

Isao Kondo: Tam, gdzie jest Shinsengumi, jest też walka.

Gintoki Sakata: Najlepszy sposób, aby żyć pełnią życia, to być dzieckiem bez względu na wiek.

Kagura: Jest tak delikatne jak serce nastolatki. Dorośli nie potrafią tego zrozumieć.

Gintoki Sakata: Oto czego potrzebujemy! Tak, wapń! Jeśli będziemy mieć wystarczająco dużo wapnia, możemy dokonać wszystkiego! Problemy na klasówkach? Nieporozumienia z rodzicami? Podoba ci się dziewczyna? Cuchną ci genitalia? Jeśli masz wapń, wszystkie te problemy zostaną rozwiązane!

Otose: Empatia jest przelotnym uczuciem, lecz jeśli jej szukasz, z pewnością ją znajdziesz. Walcz o to, a twoje zmarznięte palce zostaną ogrzane przez serce innej osoby.

Gintoki Sakata: Może i teraz jest ciężko, ale najgorsze dopiero nadejdzie. Pamiętaj o tym, a sobie poradzisz.

Kotaro Katsura: Nie Zura, tylko kapitan Katsura, dattebayo!

Kagura: Dzisiejsza młodzież chce tylko napchać się jedzeniem i uprawiać miłość. Przynajmniej Gin tak powiedział.

Kagura: A ja dziś mam stringi!
Gintoki: Kłamiesz!
Kagura: Nie kłamię. Noszę te same majtki non stop już od lat. Są już tak znoszone, że zrobiły się z nich stringi.
Shinpachi: Jak możesz coś takiego nosić?
Kagura: Majtki są jak wino – im starsze, tym lepsze i droższe!

Taizo Hasegawa: Ludzi chcących poprawić sobie nastrój można podzielić na dwie kategorie. Niektórzy szukają kogoś bardziej zdołowanego od nich, by samemu poczuć się lepiej. Inni kierują wzrok ku czemuś ogromnemu, by sobie uświadomić, że ich problemy są bez znaczenia.

Ayame: Proszę! Pudding z natto z okazji naszej rocznicy!
Gintoki: To jest jakiś rodzaj kary?
Ayame: Specjalnie na dziś postanowiłam zrobić coś, co będzie smakowało nam obojgu!
Gintoki: Zjeżdżaj mi z tym! Ze wszystkich okropieństw, które mogłaś mi wyrządzić, musiałaś akurat skalać mój słodki pudding?! Oto jaka jest hierarchia władzy w tym domu: ja – pierwszy, słodycze – drugie. Zapamiętaj to sobie!

Gintoki Sakata: O co chodzi? Nie mam ze sobą nic ze złota. Czyżby o to chodziło? Czy to może reagować na miecz, który skrywam w sercu?

Gintoki Sakata: Zakochane dziewczyny są jak knury, patrzą tylko przed siebie.

Shinpachi Shimura: To beznadziejne, nie mogę tego zrobić! Jakbym to zrobił z taką fajną dziewczyną, to byłoby fajnie i w ogóle, ale jestem jeszcze młodym chłopakiem i to anime leci w przedziale czasowym dla dzieci! Już i tak zdjęli nas z najlepszego czasu antenowego. Jak jeszcze zaczniemy dostawać skargi z komitetu, nie ma wątpliwości, że ściągnęliby nas z wizji!

Matsudaira: To nie jej chłopak! Papcio nigdy nie zaakceptuje takiego cudaka!
Hijikata: Zamknij się! Ja ciebie jako szefa policji też nie akceptuję!
Okita: Hijikata, ja ciebie też zdecydowanie nie mogę zaakceptować jako zastępcę dowódcy Shinsengumi.

Sakata Gintoki: I jak smakuje?
Kagura: Jak twoje pięty.
Sakata Gintoki: To chyba nie najlepiej.
Kagura: Jezu, co teraz zrobimy?
Sakata Gintoki: Postaram się je umyć.

Tae Shimura: Kiedy słońce zachodzi, to my rozświetlamy noc.

Sakata Gintoki: Jesteś Mikołajem?
Święty Mikołaj: Zgadłeś!
Sakata Gintoki: W skrócie jesteś starym dziadem, który jeździ saniami w nocy i robi coś małym dzieciom.
Święty Mikołaj: Sposób, w jaki to powiedziałeś, nie stawia mnie w dobrym świetle...

Zenzo: Przyszedłeś tu po podwójne wydanie „Jumpa”?
Gintoki: Podwójne wydanie „Jumpa”? Co? Podwójne wydanie?
Zenzo: Podwójne wydanie?
Gintoki: Został tylko jeden egzemplarz.
Zenzo: I co zrobimy?
Gintoki: Ja już byłem w 7 czy 8 sklepach. Wygląda na to, że wszystkie zostały wyprzedane z powodu sylwestra.
Zenzo: Ja sam byłem już w 10 sklepach.
Gintoki: Czekaj, jak sobie to pododaję, to ja już byłem gdzieś w 15 sklepach.
Zenzo: Hiroshi tak bardzo chciał „Jumpa”... To mój syn. Ma dopiero 5 lat.
Gintoki: Moja matka powiedziała, że chce takie coś przeczytać. Jest bardzo chora. Nie wiadomo, czy dotrwa do przyszłego roku... Wygląda to beznadziejnie...
Zenzo: Prawda jest taka, że Hiroshi też jest umierający.
Gintoki: Hiroshi umrze?!

Gintoki Sakata: Nawet jeśli stracimy wszystkie wspomnienia, które były w głowie, są jeszcze te wyryte w naszych sercach... i te, które istnieją w naszych duszach. Te nigdy nie znikną, bez względu na wszystko. W to wierzę.

Sakata Gintoki: Mam straszne kłopoty! Jechałem i potrąciłem ciężarną kobietę!
Kagura: Dobij ją i wracaj z powrotem.

Kotaro Katsura: Nie Zura, tylko Sosna.

Ane: Jak możesz tak reagować tylko dlatego, że ktoś dotknął twojego tyłka? Wiesz, dlaczego tyłek dzieli się na dwie części? Żeby nic się nie stało, kiedy ktoś będzie dotykał jednej części.

Kagura: A gdzie Gin? Jeszcze śpi? Mam go obudzić?
Shinpachi: Nie, zostaw go. Gin jest teraz opętany przez ducha.
Kagura: Duch? Jaki duch?
Shinpachi: Taki duch, który powoduje, że po obudzeniu nie możesz się ruszać. Pojawia się, kiedy twórcy anime chcą odpocząć.
Kagura: Odpocząć?
Shinpachi: Słyszałem, że cały personel wybiera się do Kinugawa Onsen. Dlatego zrobili 30-minutowy odcinek pod tytułem „Gin opętany przez ducha”.

Gintoki Sakata: Facet może płakać tylko, kiedy nie udaje mu się uczesać włosów.

Gintoki Sakata: Co jest dobre? Co jest złe? W tym chaotycznym świecie trudno o tym zdecydować. Jak można powoływać się na przepisy wprowadzone przez innych? Jeśli poddasz się zasadom, staniesz się marionetką niezdolną do własnych decyzji. Musisz żyć zgodnie z własnymi zasadami.

Okita: Zdychaj, Hijikata.
Hijikata: Zdychaj, Okita.
Okita: Zdychaj, Okita... Oj, pomyliłem się... Hijikata.

Kagura: To dlatego nazywasz się Shinpachi, a nie Shinpatrzy. Bo patrzysz i nie widzisz.

Gintoki Sakata: Hej, Zura, spotkała cię wichura?

Kotaro Katsura: Nie jestem Lupin, jestem Zura! Nie, zaraz! Jestem Katsura!

Kagura: Trudno znaleźć te żuki. Co powinniśmy zrobić?
Gintoki: Posmaruj swoje ciało miodem i stój w miejscu, na pewno się zlecą.
Kagura: Chyba zboczeńce!

Stary Konpeitou: Przepraszam, jeśli cię rozczaruję, ale jesteśmy po prostu starymi ludźmi, którzy nie wiedzą kiedy się poddać.

Shinpachi Shimura: Jeśli mam choć 5% szans na przeżycie, wykorzystam je, żeby cię chronić!