Cytaty z tagiem „więzi” (najlepsze)

Itachi Uchiha: Przywiązanie jest ograniczeniem samego siebie.

Lain Iwakura: Gdziekolwiek jesteś... wszyscy są połączeni.

Sarada Uchiha: Tak... Teraz już wiem... wiem na pewno. Zrozumiałam, że najważniejsze są więzi, że liczą się uczucia.

Reira: Z każdą chwilą na nasze plecy padają kolejne krzyże. Są tak ciężkie, że człowiek nie jest w stanie dalej przeć naprzód! Dlatego musisz znaleźć osobę, która pomoże ci nieść ten ciężar.

Gaara: Cierpieniem, smutkiem, a nawet szczęściem można się podzielić z drugą osobą.

Gengai Hiraga: Więzi, które łączą ze sobą ludzi, leżą głębiej niż wspomnienia.

Xanxus: Wewnętrzne konflikty nie mają w tym momencie znaczenia. W czasie, gdy atakują nas śmiecie z zewnątrz, Vongola zawsze... zawsze staje do walki zjednoczona!

Yūko Ichihara: Nigdy nie będziesz sam. Żaden człowiek na świecie nie jest sam. Każdy jest z kimś powiązany i są ze sobą połączeni. To dlatego człowiek nie może być całkowicie wolny. To dlatego człowiek potrafi czuć radość i smutek, a także miłość.

Judeau: Dosyć tego! To nasz jedyny kwiat. Zapłacicie za to.

Naruto: Czy twoja więź z rodzicami to za mało? Wiesz, takie „więzi” wykraczają poza ramy pokrewieństwa. Znaczą więcej niż krew!
Sarada: Aha! Co więc w nich takiego wyjątkowego?!
Naruto: Uczucia. To wszystko. Więcej nie potrzeba. Spójrz w głąb siebie raz jeszcze.

Konan: Czy wiesz, czemu ja i Nagato cię zdradziliśmy? Ponieważ jesteś ciemnością, światem, w którym kwiaty mogą uschnąć i umrzeć!

Sebastian Michaelis: Jestem kamerdynerem rodziny Phantomhive. Byłoby hańbą nie znać czegoś tak elementarnego.

Orihime Inoue: Gdy wiele dla siebie znaczymy, nasze serca odrobinę zbliżają się do siebie. Właśnie to rozumiemy przez jedność naszych dusz.

Usopp: Są takie chwile, kiedy mężczyzna nie może uciekać od walki. To czas, gdy inni żartują sobie z marzeń przyjaciela!

Nefertari Vivi: Ja ruszyłam na małą przygodę. To była podróż w poszukiwaniu rozpaczy poprzez ciemne, ponure morza... Po opuszczeniu mojego rodzimego kraju, morze, które zobaczyłam było ogromne. Trudno było mi uwierzyć, jak dużo jest ogromnych wysp. Rośliny i zwierzęta, których nigdy nie widziałam... Zabytki, których nawet nie wyobrażałam sobie w snach. Muzyka fal, było cicho w tym czasie, zmywała moje błahe problemy. W innych czasach byli zawzięci, żeby śmiechem zniszczyć moje strachliwe uczucia. A w środku ciemnej burzy natknęłam się na mały statek. Statek, który zabrał mnie ze sobą i powiedział: „Czy nie widzisz tego światła na przedzie?”. Ten tajemniczy statek nigdy nie zgubił swojej drogi w ciemnościach, przeszedł przez potworne fale, jakby tańczył. Nigdy nie przeciwstawia się morzu, a jednak dziób statku zawsze skierowany jest naprzód. Nawet przez porywiste wiatry. A następnie wskazuje palcem punkt. „Spójrz! Światło jest tam!” Historię moją można nazwać mitem, ale ja wiem, że jest ona prawdziwa. I tak... Ja... nie mogę iść z wami! Ale chcę podziękować wam za wszystko, co zrobiliście do tej pory. Chciałabym pójść na inną przygodę, ale nie mogę...! Bo widzicie... Ja kocham mój kraj bardzo mocno! Dlatego nie mogę. Chociaż ja nadal będę trwać tu i teraz... jeśli ponownie się kiedyś spotkamy, któregoś dnia... możecie jeszcze raz nazwać mnie waszym przyjacielem?

Trafalgar Law: Pan Słomiany będzie kiedyś moim wrogiem, ale nawet wrogość to jakaś więź. Byłaby wielka szkoda pozwolić mu tu umrzeć!

Alexander Bucock: Żyjąc w demokracji, zawiera się przyjaźń na równych zasadach, nie tworzy się relacji między panem i sługą. Pragnę mieć dobrych przyjaciół i być postrzeganym jako taki przez innych. Nie chcę mieć dobrego pana ani być też dobrym sługą.

Orihime Inoue: Nie umieraj! Proszę... Nie musisz wygrywać. Nie musisz dawać z siebie wszystkiego. Ja... po prostu nie chcę, żebyś jeszcze bardziej cierpiał!

Cifer Ulquiorra: Niedorzeczne. Oboje wiemy, jaka przyszłość czeka ciebie i twoich przyjaciół. Ich przybycie nie zmieni faktu, że wasz koniec jest coraz bliższy. Nic tego nie zmieni. Dzieląc się przed śmiercią z przyjaciółmi swoimi uczuciami, wy, ludzie, ułatwiacie sobie spoczynek. To rodzaj instynktownego zachowania, powstrzymującego was od popadnięcia w obłęd i rozpacz. W rzeczywistości nie jest możliwym, by ludzie w pełni okazywali swe uczucia. To tylko zwykłe ludzkie złudzenie.

Aoyagi Ritsuka: Soubi... Jeśli... Jeśli Seimei wrócił do życia... Jeśli rozkaże ci mnie zabić... co wtedy zrobisz?
Agatsuma Soubi: Seimei nie żyje.
Aoyagi Ritsuka: Dlatego powiedziałem „Jeśliby”! Jeśli Seimei by tak rozkazał... Odpowiedz mi, Soubi! Zabiłbyś mnie, prawda?
Agatsuma Soubi: Prawdopodobnie.
Aoyagi Ritsuka: Wiedziałem... (Ritsuka zaczyna biec, ale Seimei go łapie za rękę i przytula)
Agatsuma Soubi: To nie to. Posłuchaj mnie!
Aoyagi Ritsuka: Nie mam zamiaru słuchać twoich wykrętów!
Agatsuma Soubi: Jeśli taki dzień nadejdzie... umrę jako pierwszy.
Aoyagi Ritsuka: Soubi...
Agatsuma Soubi: Życie bez ciebie, Ritsuka... Dla mnie to...

Yūko Okonogi: Ludzie są połączeni wątłymi ścieżkami. Nawet jeśli stracą je z oczu, to nie ma wątpliwości, że są połączeni.

Yang Wen-li: Każdy musi okazywać lojalność wobec tych, którzy im płacą. Ja też taki byłem. Pieniądze to nie tylko kawałek papieru, to również łańcuch wiążący ludzi.

Siegfried Kircheis: Pomimo że czasem zapomina imiona innych dowódców, zawsze pamięta imiona członków swojej floty. Takim człowiekiem jest admirał Reinhard von Müsel.

Tatsumi Karasawa: Według twojego myślenia wszystko ma swoje miejsce na pionowej skali. W świecie, w którym ja żyję, wszystko jest związane ze sobą w poziomie.

Nana Komatsu: Dlaczego to zepsuło mi humor? Gdy się dowiedziałam, co łączyło Nanę z Renem, byłam podekscytowana. Ale związek Yasu z Reirą był dla mnie szokiem. Mimo że od tamtego czasu upłynęło już wiele wody, spotykał się ze zdolną ślicznotką. Przy niej jestem zerem. Żyję w zupełnie innym świecie. Raptem Yasu stał się dla mnie taki odległy. Niestety wszyscy, którzy się tu znajdują, żyją w innym świecie. Zadają się ze mną tylko dlatego, że jestem współlokatorką Nany.

Inori Yuzuriha: Nawet jeśli wszyscy nazywają ciebie kłamcą, nawet jeśli nienawidzą ciebie, będę po twojej stronie.

Usopp: Hej, wolnego! Czy mi się wydaje, czy ty właśnie w mojej obecności obrażasz mojego kapitana?! Gdyby to był ktoś, kto rzeczywiście mógłby nas zostawić bez mrugnięcia okiem, to nawet nie masz pojęcia, ile cierpień, by sobie oszczędził! Pewnie, że wolelibyśmy stąd uciec z podkulonym ogonem! Ale co by się nie działo, bez wahania... obdarza nas bezgranicznym zaufaniem i w nas wierzy, do cholery! Więc nam nie pozostaje nic innego, jak odwdzięczyć się tym samym! Dlatego, póki będzie w nas tliło się życie, będziemy na jego wezwanie!

Minato Namikaze: Wojny rodzą się z naszego pragnienia ochrony bliskich. Tak długo, jak istnieje miłość, będzie istnieć też nienawiść.

Tomoe: Krwawi, bo tylko się przewróciła. Umarłaby, jakby spadła z drzewa. To delikatne istnienie jest powodem mojego życia. Poddaję się, zostanę przy niej. Aby się nie zniszczyła i abym ja jej nie zniszczył.

Izaya Orihara: Brak związku między nami będzie istniał wiecznie. Wszyscy ludzie są ze sobą połączeni, a jednocześnie nie mają ze sobą nic wspólnego. Wiecie... ludzie to strasznie słabe istoty.

Nana Komatsu: Rozumiem. Ale w jaki sposób mam udowodnić, że jest dla mnie wszystkim? Ten związek pełni ważną rolę w moim życiu.

Yūichirō Hyakuya: Śmiało. Nie potrafię zabić przyjaciela. Zdecydowałem, że nikogo już nie porzucę. Poza tym i tak nie możesz mnie zabić. Jeżeli jesteś do mnie podobny... Jeżeli widziałeś, jak ginie twoja rodzina, nie będziesz w stanie skrzywdzić przyjaciela! Dlatego pośpiesz się i otwórz oczy, głupku!

Futaba Yoshioka: Dbałam tylko o to, by nie zostać sama. Zupełnie bagatelizowałam więzi emocjonalne, takie jak budowanie bliskości lub zaufania. Tak naprawdę nic mnie z nimi nie łączyło.

Arawn: My również tu spoczniemy. I mam nadzieję, że pewnego dnia znowu się spotkamy. I znowu, tak jak dawniej, będziemy walczyć ramię w ramię.

Youichi: Dlaczego, waszym zdaniem, poczucie jedności jest takie ważne?
Kou: [...] Gdy pewnego dnia przypomnimy sobie te czasy... i doświadczenia, które razem zdobywaliśmy, poczujemy znowu to samo ciepło. Będą to nasze „miłe wspomnienia”.

Jet Black: Jak nazwać taką relację? Nie ma między nami żadnego koleżeństwa. Jest tu w ogóle jakaś więź? Wszyscy po prostu robią, co im się podoba. Wracają, kiedy chcą, a potem znowu znikają.

Lute: Powinienem walczyć u boku przyjaciół. Sam nie podołam, ale wspólnie ocalimy to, co nam bliskie. Na tym właśnie polega więź.

Chiranosuke: Więzi stworzone bez bólu nie są prawdziwymi więziami. Im częściej się z kimś godzisz, tym bardziej się do niego zbliżasz.

Kensuke Nakatani: Jeśli chcecie, żeby organizacja była silna, to nie łączcie się kasą, ale sercami, które posiadają przyjaciele.

Narrator: Kiedy ludzie i Pokémony się spotykają, nawiązują ze sobą niepowtarzalne więzi. Mogą być one źródłem niekończącego się emocjonalnego wsparcia.