Cytaty z tagiem „sport” (najlepsze)

Tsugawa: Dlaczego? Seirin powstało w zeszłym roku! Ćwiczyliśmy dużo więcej od nich! Nie mieli z nami szans rok temu! Nieważne, jak na to spojrzeć, jesteśmy silniejsi!
Iwamura: Wystarczy, Tsugawa. Silni nie wygrywają. To zwycięzcy są silni.

Kōtarō Bokuto: Nie ma znaczenia, co przyniesie przyszłość albo czy wygramy następny mecz. Radość, jaką sprawia pokonanie przeciwnika, oraz świadomość, że dałeś z siebie 120%, jest bezcenna.

Tsubasa Ōzora: Jeśli jestem lepszym graczem, to pewnie dlatego, że kocham piłkę bardziej niż wy.

Guemon: Profesjonalni sportowcy i gracze shōgi nie myślą, jaki jest najlepszy ruch, zazwyczaj zdają się na intuicję. Dzięki długiej praktyce i doświadczeniu potrafią naturalnie wybrać najlepszy ruch, bez zbędnego rozmyślania. Profesjonaliści nie myślą, oni czują.

Riko Aida: Nieważne, jak ciężko trenujemy. Jeśli będziesz wciąż myślał „może któregoś dnia to zrobię” albo „tak długo, jak potrafię”, to na zawsze pozostaniesz słabeuszem.

Mutta: Wczoraj zrobiłem dwieście szesnaście przysiadów, czuję się dobrze!
Matka: Dwieście szesnaście?
Ojciec: Co za głupia liczba. Nie mogłeś zrobić choć czterech więcej?

Ryūichi Kazama: Z talentem jest tak, że trafia nie tylko do tych, którzy go chcą.

Hajime Iwaizumi: Teraz jesteśmy kwita. Niezależnie od sposobu, jakim go zdobędziemy, punkt jest punktem.

Oyazu: Pałka to nie tylko kawałek drewna. Zanim chwycisz ją rękami, musisz chwycić serce. Gdy to naprawdę zrozumiesz, staniesz się wielkim pałkarzem.

Hajime Iwaizumi: Myślisz, że możesz walczyć sam?! Chyba sobie żartujesz, durniu! Jeśli będziesz tak dalej uważał, to walnę cię! Nie ma nikogo, kto mógłby pokonać Ushiwakę sam na sam! A na boisku jest przecież sześciu zawodników! Nawet jeśli tamci mają jakiegoś genialnego Ushiwakakę, to z szóstką silnych staniesz się przecież jeszcze silniejszy, idioto!

Mistrz Arashi: Nieważne, wygra czy przegra. Liczy się sportowa postawa i duch walki.

Yū Nishinoya: W porządku! Nie ma się czym martwić! Wy po prostu patrzcie przed siebie! Ja będę chronić wasze tyły!

Kōshi Sugawara: Każdy zawodnik czuje się tak samo dumny z faktu, że mógł wejść na boisko. Nieważne, czy jesteś geniuszem, czy tylko zwykłym graczem.

Kōtarō Bokuto: Nie pojmuję jedynie, dlaczego nazywasz to „tylko klubem”, ale najwidoczniej tak czujesz. Jeśli jednak doświadczysz kiedyś takiego momentu, będzie to chwila, w której oddasz siatkówce całe swoje serce.

Tobio Kageyama: To uczucie. Jest takie samo, jak kiedy pierwszy raz walczyliśmy razem. Przytłaczająca obecność w ostatniej chwili. „Jestem tutaj”. „Poślij piłkę tutaj”. To tak, jakby on mnie wzywał.

Shōyō Hinata: Jestem Shōyō Hinata i wykiełkuję z tego betonu. Pokonamy cię i pojedziemy na narodowe.

Kōshi Sugawara: Punkty, które zdobywamy, gdy to ja jestem na boisku, i punkty, które zdobywamy, kiedy ty na nim stoisz... Wszystkie one należą do Karasuno.

Tobio Kageyama: To prawda. To takie proste. Bez względu na to, jaki rodzaj trudnej piłki spotyka na swojej drodze, ma tylko jeden powód, by za nią gonić. Ponieważ piłka... jeszcze nie spadła i nie dotknęła boiska. Nieważne, o ile mniejsza jest ich liczba punktów, on ma tylko jeden powód, by walczyć dalej. Ponieważ... jeszcze nie przegrali.

Lev Haiba: Asem jest ten, który zdobywa największą liczbę punktów. To jest takie proste.

Matsutarō: Gdzie sól? Powinienem nią sypnąć.
Sędzia: Sól sypie się w drugiej dywizji i wyżej.
Matsutarō: Naprawdę? No to może być cukier.

Ashito Aoi: Podaj gałę! Udowodnię wam, że jestem reinkarnacją Roberto Baggio! Mimo że Roberto Baggio nadal żyje!

Carol: Słabo, że przegrałyśmy.
Misuzu: Nie ma opcji, by drużyna z tobą i mną w składzie wygrała.

Akira Fudo: W ogóle nie rozumiem ludzi. Co fajnego jest w odbijaniu piłki dużym kijem? Co za głupota.

Kaname Sengoku: Ideałem męsko-żeńskich par sportowych jest kwiat i oprawa. Jak sama nazwa wskazuje kobieta jest kwiatem, a mężczyzna oprawą. Oprawa powinna uwydatniać piękno kwiatu i nie pozwolić mu zwiędnąć. W zależności od prowadzenia partnerka żyje bądź obumiera.

Hitori Goto: Dzień sportu. Największe źródło traumy u introwertyków. Na podstawie ankiety Japońskiego Stowarzyszenia Dziwaków. Haniebny rytuał, który wyklucza osoby bez zdolności sportowych i odmawia im jakichkolwiek praw człowieka. Zarówno w trakcie lekcji, jak i po te biedne dusze są zniewolone, zmuszone do dekorowania transparentów i kibicowania!

Aria Sayfort: Czy to w golfie, czy w życiu, każdy z nas musi popełnić błąd, by się czegoś nauczyć. [...] Z pewnością jest już za późno, żeby coś zrobić z popełnionymi błędami, ale można próbować nie popełniać ich znowu.

Fubuki Samejima: Życie nie różni się aż tak od meczu baseballa. Korzystasz z siły, zmysłów i intuicji, by wygrać jak najwięcej. To zacięty turniej. Teraz nie jest inaczej. Kiedy musisz walczyć, to tak, jakbyś stał na górce.