Cytaty z tagiem „samotność” (najlepsze)

Makarov: Są na tym świecie ludzie, którzy lubią samotność. Ale nie ma nikogo, kto mógłby tę samotność znieść.

Pīsuke: Chciałbym zostać sam...
Akane: To idź do toalety. (śmiech)

Gaara: Nikt nie jest w stanie pokonać samotności i dlatego wybierze obecność nawet najgorszego człowieka.

Naruto Uzumaki: Ból bycia samemu... jest nie z tego świata, czyż nie?

Itachi Uchiha: Jeśli masz siłę, w końcu staniesz się samotny, a w ostateczności arogancki. Nawet jeśli byłeś wszystkim, czego ludzie życzyli ci od początku.

Yūko Ichihara: Nigdy nie będziesz sam. Żaden człowiek na świecie nie jest sam. Każdy jest z kimś powiązany i są ze sobą połączeni. To dlatego człowiek nie może być całkowicie wolny. To dlatego człowiek potrafi czuć radość i smutek, a także miłość.

Gaara: Nawet jeżeli wiedziałeś, że ta osoba jest zła, to jej potrzebujesz, bo ona tłumi ból samotności.

Kenji Yamaguchi: Nie poczujesz samotności, jeśli nigdy nie odczułaś bliskości innych osób.

Meleoron: Nawet człowiek, z którym przyjaźnisz się od 20 lat, może wbić ci nóż w plecy. Czas nie jest miarą zaufania.

Yasu: Być samemu ze sobą a być osamotnionym to nie to samo

Yozora Mikazuki: Myślisz, że w chodzeniu do wesołego miasteczka samemu jest coś fajnego?

Ichigo Kurosaki: Wiesz, co żywi i martwi mają ze sobą wspólnego? Jedni i drudzy mogą być tak samo samotni.

Ciekawe, czy gdybym była
Deszczem, potrafiłabym łączyć
Ludzkie serca tak, jak padając na
Ziemię, łączyłabym ją z bytem tak
Odległym jak niebo z jego
Błękitem...?

Lucy: Martwiłeś się o mnie? Jestem przyzwyczajona do samotności.

Morisu Chloé: Jeśli zbyt przywyknę do towarzystwa innych, czy zacznę bać się samotności?

Flora Rain: Jest pan ESP-erem, jak mój brat... i nawet pachnie pan tak samo. Nic nie mogę zobaczyć, ale czuję – tak pachnie samotność.

Nana Komatsu: Mam Nanę. Gdy z nią jestem, nie odczuwam samotności. Obie jesteśmy kobietami, toteż nie ma między nami niedomówień. Nie ma zazdrości, nie irytuje jej moja obecność. Mogę trwać przy niej na wieki, a będę czuła się bezpiecznie. Dla porównania miłość jest bolesna i bardzo krucha. Mam już jej dość. Nie szukam chłopaka, tylko rycerza, który mnie ochroni. Niestety mam świadomość, że taka osoba po prostu nie istnieje.

Iwasawa Masami: My, samotni, jesteśmy bardziej ludzcy.

Shizuo Heiwajima: Nie jestem taki jak Kadota czy Yumasaki. Kiedy pojawiają się problemy, zawsze zostaję sam, podobnie jak Izaya. Wydaje się, że on też nigdy nie miał przyjaciół. To nie tak, że nie czuję się samotny. Chcę kontaktu z ludźmi, nawet jeśli są to bardzo płytkie relacje.

Izaya Orihara: Inaczej mówiąc, nieważne, czy żyje, czy nie, nie zmieni to twojego poczucia winy. Nie możesz od tego uciec. Przeszłość będzie cię prześladować, gdziekolwiek byś nie poszedł. Już zawsze i zawsze, i zawsze, i zawsze... Wiesz czemu? Są samotne – ludzka przeszłość i wspomnienia są niezwykle samotne.

Futaba Yoshioka: Nigdy nie zrozumiem osób, którym nie przeszkadza samotność.

Tamaki Suō: Grunt to nie zamieniać samotności w nienawiść.

Rin: Co się teraz będzie ze mną działo? Po pewnym czasie przestałam o tym myśleć. A może po prostu... zapomniałam, jak myśleć. Nic się nie zmienia. Ten świat należy tylko do mnie, w kółko, dzień po dniu. Ale nie jestem samotna. W ogóle mi to nie przeszkadza.

Kaczka: Ale piękne oczy. Jakby mnie wciągały. Ale... wyglądają na takie samotne.

Mirajane Strauss: Gdy ludzie zdają sobie sprawę, jak bardzo są samotni, zaczynają być mili.

Monkey D. Luffy: Jeśli za tobą nie podążę, będę sam jak palec! Bycie samotnym jest bardziej bolesne niż bycie poobijanym!

Gaara: Masz oczy, które znają prawdziwą samotność. Takie, które wiedzą, że to uczucie powoduje największy na świecie ból. Mówiłem ci, masz takie same oczy jak ja... To oczy, które szukają mocy oraz są pełne żądzy zabijania, tak jak i moje. Oczy, które pałają chęć zabicia tego, kto cię w owo piekło samotności wpakował. Twoje tak wyglądają...

Shōgo Makishima: Wszyscy są samotni. Wszyscy są puści. Ludzie już nie potrzebują siebie nawzajem. Nie ma zdolności niezastąpionej. Każdy związek może zostać zastąpiony. Znużył mnie już taki świat.

Lee Pyron: Człowiek nie jest samotną wyspą. Ten, kto myśli tylko o sobie, prędzej czy później skończy samotnie.

Co sądzisz o słowie „przeznaczenie”? Myślisz, że naprawdę istnieje? Albo prościej: czy przyszłość jest już ustalona w chwili narodzin i nie możemy jej zmienić? Wierzysz w taką zasadę? Opowiem ci moją historię. Kiedyś, jakieś 16 lat temu, ni z tego, ni z owego pojawiła się ona. Zdziwiłem się, ale okazała się taką samą osobą jak ja. Miała takie same oczy. Od razu zauważyłem, że nie jestem jedyny na tym świecie. Tak bardzo się ucieszyłem. To oczywiste. Zanim ją spotkałem, byłem sam jak palec. Nie miałem nikogo, z kim mógłbym dzielić to, co widzę. Nikogo, z kim mógłbym dzielić to, co słyszę. Jednak słyszałem glosy z całego świata. Cały świat krzyczał do mnie: „ratuj mnie”. Naprawdę. Dzięki temu widziałem optymalną ścieżkę dla świata. Poważnie. Ale czekał mnie zawód. Gdy na nią patrzyłem, dotarło do mnie, że nic z tego nie będzie. Tak, nie chciała ze mną być. Odrzuciła mnie. Odrzuciła jedyną osobę, z którą mogłaby dzielić świat.

Kaworu Nagisa: Obawa przed strachem bycia samotnym jest gorsza od samotności.

Kennosuke Ouma: Jakim cudem nie wyszłaś jeszcze za mąż? Cóż, przypuszczam, że nikt nie zgłosił się na ochotnika, by oswoić taką złośnicę.

Seishū Handa: Nigdy o tym nie myślałem, bo zawsze była z kimś... Ale ona również czuje się samotna.

Jesteśmy coraz dalej od siebie, dlatego chcę, żeby moje serce stało się silniejsze i bardziej chłodne. Drzwi, o których marzę, nigdy się nie otworzą. Już nigdy więcej w nie nie zapukam. Dorosnę. Będę samotny.

Toki Sakamoto: Im bardziej nam źle i samotnie, tym mocniej udajemy, że wszystko w porządku.

Kō Yamori: Szukanie Nazuny różni się od zwykłego błąkania się. Zazwyczaj nie czuję się samotny, gdy jestem sam. Czuję się samotny, gdy jestem wokół ludzi. Czy inni też tak mają? Może... to jest nieco inne... bo nie jest bezcelowe. To jest samotność z sensem.

Rin Shima: Nie dostrzega się tego w ciągu dnia, ale robi się pusto, gdy znikają światła miasta.

Narratorka: Dawno, dawno temu żył sobie pewien szczęśliwy książę. Obca mu była bolesna przeszłość. Równie obca bolesna przyszłość. Szczęśliwy książę... W pewnym momencie książę doświadczył kojącego ciepła. Ciepło jednak emanowało nie tylko spokojem, ale również nieszczęściem, bólem i samotnością.

Mytho: Gdy jestem sam, jest tak ciemno, zimno...