Cytaty z tagiem „szkoła” (najlepsze)

Uczeń: Co fajnego jest w pracy nauczyciela?
Onizuka Eikichi: Jak znajdę u ucznia pornosa, to mogę go zabrać do domu.

Hōki: Do jakiego klubu dołączysz w szkole średniej?!
Ichika: Do klubu „idę w chatę”! Przez ostanie trzy lata miałem stuprocentową frekwencję.

Ryōhei Sasagawa: Uczestniczyłem w ceremonii zakończenia. Nawet wygłosiłem mowę pożegnalną... Ale zapomniałem, że byłem dopiero na drugim roku!

Akira Toriyama: W Pingwinówku nie ma klasówek, dlatego ten, kto się uczy, uważany jest za wariata.

Inaba: Nic tak nie pozwala zapomnieć o problemach, jak oglądanie idioty w pracy.
Gotou: Inaba, rodzice nie nauczyli cię, żeby szanować nauczycieli?
Inaba: Tak, tak, spadaj już.
Gotou: Próbuję uczyć szacunku, a w zamian otrzymuję brak szacunku!

Konata Izumi: Pamiętam, że to było coś ważnego, dlatego notowałam, ale nie wiem, co tu jest, bo spałam, gdy to pisałam.

Ryōko Asuka: Proszę pana. Kanzaki, Himekawa, Natsume, Shiroyama, Furuichi, Oga, Kunieda, Omori, Tanimura i Hanazawa są nieobecni, bo bolały ich brzuchy. Nic więcej nie wiem.

Tsutomu: Co z tobą? Nie mam zamiaru rezygnować.
Chihaya: Ale twoje oceny spadły przez karutę.
Tsutomu: Tak, ale nadal jestem piąty.
Chihaya: Piąty? Ja jestem piąta od końca.
Tsutomu: Już mi tak nie zależy na nauce. Ale tobie powinno, Ayase.

Hachiman Hikigaya: Za dobre wyniki można zostać zwolnionym z opłat. Wtedy rodzice będą dawać mi pieniądze na szkołę, a ja będę zawijał je do kieszeni.

Święty Mikołaj: Teraz, gdy ciemność dała mi wiedzę, mam trudności z przejrzeniem głupca.
Denji: Nie jestem głupi! Codziennie oglądam teleszkołę!

Pamelka: Paniczynku, ile dostałeś z matmy?
Paniczynek: Ja? Z matematyki? Sto, a co?
Pamelka: Zapytałam nie tej osoby co trzeba... A ty, Aralka?
Aralka: Ja też sto!
Pamelka: Żadni z was przyjaciele, jak babcię kocham.

Run: W razie czego wypisałam sobie co ważniejsze słówka na dłoni.
Nagi: Ale na egzaminach nie można, bo to zwykłe ściąganie.
Run: Wiem przecież, wcześniej wszystko zmyłam. Tylko weszło mi to w krew i zaczęłam mazać po całym ciele. Potem ciężko było mi przestać.

Zero Kiriyu: Picie krwi na terenie szkoły jest surowo wzbronione!

Mei Tachibana: Szkoła jest jak domek dla lalek. Trzymasz się z ludźmi i udajecie przyjaciół, ale kiedy coś im nie pasuje, po prostu cię porzucają.

Chouchou Akimichi: Gdyby sprawdziany mogły rozwiązać problem mojej wagi, wzięłabym się ostro do zakuwania.

Kaczka: Nie uciekłam z zajęć, tylko zrobiłam sobie przerwę. Czasem trzeba.

Jiromaru: Szkolny mundurek ukazuje czystość dziewczęcia.

Uczeń: Zapomniałem zeszytu.
Fuuka: Każdemu się zdarza. Ja zapomniałam biustonosza.

Tomoko Kuroki: Tak sobie ostatnio myślę, że odkąd poszłam do liceum, poziom trudności tego cholernego życia skoczył na hard mode. Kiedy dostanę się na studia albo pójdę do pracy, na bank wyjdzie z tego nightmare mode.

Nauczyciel niemieckiego: No nic, pójdę wam na rękę. Mieliśmy to na zajęciach. Przetłumaczcie to, co powiem, na niemiecki i napiszcie na odwrocie. Zdanie pierwsze: „Reumatoidalne zapalenie stawów”. Zdanie drugie: „Nagi mężczyzna dzierżący banana”. I ostatnie: „James Thomas”.

Tomoko Kuroki: W parach? Grupa momentalnie dobiera się w pary, ja łażę sama po klasie, nie potrafię się odezwać i kończę sama. „Co jest, znajdź sobie parę”. „Dołącz do kogoś”. Wszyscy na mnie patrzą, nie mogę się ruszyć. Plama farby na podłodze, czarna plama w moim sercu!

Subaru Hasegawa: Szkoła podstawowa jest najlepsza!

Tomoko Kuroki: Gdyby tylko nasza klasa została wybrana do B***** Royale, przeżyłabym za wszelką cenę.

Nagisa Shiota: Jeśli czubek tego drzewa jest szkołą, a ziemia tym miejscem, wszyscy znaleźliśmy swoją siłę tu, na dole. Patrząc w górę i będąc obserwowanymi z góry, nauczyliśmy się bać wysokości, nim spróbowaliśmy zacząć się wspinać. To dlatego teraz możemy iść swoją drogą. Mimo to gdzieś po drodze zapomnieliśmy o naszym strachu, więc wciąż od czasu do czasu spadamy na ziemię. Naucz się tu, czego tylko się da. Będziesz mogła iść do szkoły, jak już ułożysz sobie jakiś plan.

Nezu: Czyżbym był myszą? Psem? Niedźwiedziem? Tak naprawdę jestem... dyrektorem!

Kō: Ale szkoła jest tak męcząca...
Akira: Chcesz iść na wagary nawet w grze!?

Loid Forger: Jeżeli lekceważenie uczuć dziecka jest częścią polityki edukacyjnej waszej placówki, to obawiam się, że wybrałem złą szkołę.

Arpon: Zmierzam do celu, Paifu! A ty jesteś przeszkodą na mojej drodze! Będę królem walk w Nocnej Szkole na Grani Nietoperka!
Paifu: Czy nie stawiasz sobie zbyt niskich wymagań?
Jose: Jest nas tam tylko jedenaścioro...

Ruri Aoki: Czemu szkoła jest taka niewdzięczna? Ledwie tydzień mnie nie ma i nagle wszyscy gadają po obcemu.

Masako Saeki: Jesteście już w trzeciej klasie. Dla licealisty każdy dzień jest niczym tydzień dla dorosłego. Czerpcie inspirację z każdej chwili i rozwijajcie się, jak tylko możecie!

Ota: Szkoła to przedsionek życia! Po świecie chodzi mnóstwo durniów, którzy myślą, że jeśli dostaną się na dobrą uczelnię, to otrzymają gwarancję stuprocentowego powodzenia. W rzeczywistości prawdziwe życie zaczyna się, kiedy idziesz między ludzi. W życiowym maratonie wygrywa ten, kto żyje owocnie, idąc swoją własną drogą.

Tetsushige Tokura: Miałem sześć lat, kiedy pamiętnego lata zetknąłem się z komiksami o chuliganach. Marzyłem o tym, żeby pójść do liceum pełnego rozrabiaków, gdzie bijatyki byłyby na porządku dziennym, ale... ile bym nie szukał, to nigdy takiej szkoły nie znalazłem!

Hang Zang-Ching: Szkolne stopnie, oceny pracowników i zarobki. Kiedy zobaczysz te liczby, bez względu na pewność siebie, przytłacza cię ciężar rzeczywistości.

Chiaki: W takim miejscu chciałabym spędzić całe życie!
Aoi: Zamiast całego życia, najpierw trzeba się zastanowić, co robić po liceum.

Yatora Yaguchi: Poprawianie testów, projektów i zadań, bujanie się z kumplami na mieście, jedno i drugie jest jak praca domowa. By ją odrobić, muszę pracować ciężej od innych. To dlatego osiągam takie wyniki. Nie jestem żadnym geniuszem. Gdy ludzie mnie chwalą, czuję w środku pustkę. Czuję, że nie chodzi im o mnie. Nie wiem dlaczego.

Yatora Yaguchi: Dobra, chłopaki, będę leciał. Wpadnijcie jutro do szkoły, zobaczyć, jak w głębokiej dupie jesteście.

Hitori Goto: Dzień sportu. Największe źródło traumy u introwertyków. Na podstawie ankiety Japońskiego Stowarzyszenia Dziwaków. Haniebny rytuał, który wyklucza osoby bez zdolności sportowych i odmawia im jakichkolwiek praw człowieka. Zarówno w trakcie lekcji, jak i po te biedne dusze są zniewolone, zmuszone do dekorowania transparentów i kibicowania!

Komugi Musashi: W podstawówce i gimku chodziłem na basen. Dzięki temu mogłem podpatrywać, jak koleżankom rosną piersi.

Milly: Jak myślisz, jak wysoki status społeczny ma wnuczka dyrektora?
Nina: Hmmm... taki sobie?
Milly: Taki sobie...