Cytaty (najnowsze)

Bardock: Dla mnie liczy się to, czy walczę z kimś, kogo chcę pokonać! Nie potrzebuję innego powodu!

Bardock: W walce na śmierć i życie, tylko głupiec myśli o czymkolwiek poza zwycięstwem!

Piccolo: Vegeta nie jest kimś, kto nie potrafiłby oszacować siły przeciwnika.

Narrator: W tamtych czasach ludzkość była zamożna. Wysyłali roboty w kosmos, aby zabierały zasoby z innych planet i wracały z nimi na Ziemię. Wszystko było zapewnione przez państwo, więc ludzie nie musieli pracować. Niemniej jednak rząd obawiał się ewentualnego buntu, więc wprowadzili sygnały podświadomości na kanałach audiowizualnych, żeby ludzie byli zadowoleni z oglądania i nie robili niczego więcej. Kapitan Harlock obawiał się o przyszłość ludzi pod taką kontrolą i zbuntował się przeciwko rządowi, stając się piratem...

Marumaro: Ładna dziewczyna jest niezbędna w podróży!

Liko: Pomijając Pokémony, curry to najbardziej niesamowita rzecz na świecie!

Seishirou Sakurazuka: Osoby starsze są uosobieniem naszego strachu przed przyszłością. Gdy na nie patrzymy, zdajemy sobie sprawę, że nasze ciała też kiedyś się zepsują i przestaną nas słuchać. Że sami staniemy się przedmiotem tego lekceważenia i pogardy, które teraz im okazujemy. Że my też kiedyś się zestarzejemy. A większość ludzi żyje w strachu przed tym „kiedyś”.

Kuniko Hashimoto: Myślę, że zarówno dbanie o siebie samego i bycie dla siebie wyrozumiałym, jak i wybaczanie innym są ważne. Ale trzeba też umieć stawiać granice i mieć świadomość, że są rzeczy, których wybaczyć nie można. Od siedzenia bezczynnie, znoszenia bólu, zaciskania zębów i ignorowania sytuacji nic się nie zmienia.

Zola: Jesteś życzliwą osobą. Nie musisz zaprzeczać. Życzliwość stanie się kiedyś twoją siłą.

Hanabatake Yoshiko: Jeśli przekłujesz sobie ucho, krew zacznie wszędzie tryskać. I wtedy bakterie wejdą w ranę i wda się infekcja. Czeka cię cierpienie... i śmierć.

Harley Quinn: Co to ma być, kot?
Peacemaker: Albo wilk.
King Shark: Pieseł...

Zero: Ludzie tylko niszczą świat. Są źli.

Iono: Każdy, kto kocha Sprigatito, musi być serdeczną osobą. Czuć od was najwspanialsze wibracje, wiecie?

Friede: Dobra kanapka to osiągnięcie subtelnej równowagi między apetytem i sztuką.

Aria Sayfort: Czy to w golfie, czy w życiu, każdy z nas musi popełnić błąd, by się czegoś nauczyć. [...] Z pewnością jest już za późno, żeby coś zrobić z popełnionymi błędami, ale można próbować nie popełniać ich znowu.

Ludlow: Kiedy zmienia się twój punkt widzenia, zmienia się też to, co widzisz. Rodzice i dzieci. Ludzie i Pokémony. Bardzo mnie ciekawi, czy widzą wszystko z innego punktu widzenia.

Dabi: Z biegiem czasu narosły wypaczone braki równowagi, które zaakceptowaliśmy.

Akutabe: O tej godzinie zazwyczaj się nie je.
Azazel: Ja mam otwarty umysł i jem, kiedy chcę.

Weston Fields: „Produkowane roboty mają ułatwiać ludziom życie i nie wolno im ich narażać”. To dawna reguła dotycząca robotów. Szkoda, że nie można jej odnieść do ludzi.

S566: Ludzie to najbardziej zaawansowane maszyny.

Fubuki Samejima: Życie nie różni się aż tak od meczu baseballa. Korzystasz z siły, zmysłów i intuicji, by wygrać jak najwięcej. To zacięty turniej. Teraz nie jest inaczej. Kiedy musisz walczyć, to tak, jakbyś stał na górce.

Shijima Seiji: Nie zadowolisz gości, gdy sam nie będziesz zadowolony.

Tohru Miyagishi: Człowiek irytuje się, gdy nic nie idzie po jego myśli, ale wiedz, że ciężka praca zaowocuje.

Semimaru Asai: Ciężko coś wymyślić, kiedy nawet optymista wpada w depresję.

Jiromaru: Szkolny mundurek ukazuje czystość dziewczęcia.

Matsumae Ohana: Tak, wszystko rozgrywało się jak w powieści. Piękna dziewczyna wyciągnęła do mnie dłoń. I wtedy... Kazała mi umrzeć.

Matsumae Ohana: Zawsze marzyłam, by chociaż raz w życiu starsza pani zaproponowała mi cukierka.

Kana: Czy to nie wspaniałe? Już w wieku sześciu lat interesowałam się karierą medyczną.
Reimi: Bardziej ciekawi mnie, co sprawiło, że chciałaś zostać detektywem.
Hibiki: A po lekarzu chciałaś zostać uzdrowicielką?
Kana: Nie... Potem chciałam być pilotem, baristą oraz zapaśnikiem zawodowym!

Jin: Bądź ostrożna, Xiaoyu. Williams to zabójczyni.
Xiaoyu: Nie wygląda tak groźnie.
Jin: Ona jest dosłownie płatną zabójczynią. To jej zawód.
Xiaoyu: Więc będzie rozczarowana, gdy pokona ją licealistka, co?

Jill: Kaburagi połączył się z Deca-dence. W zasadzie cała forteca to teraz „szef”. Deca-dence obecnie to Kabu-dence.

Natsume: Może i jest to niemożliwe. Może też przerażające. Ale nie zamierzam się poddać, dopóki nie spróbuję.

Nina: Nie możesz dalej być solistką?
Momoka: Tak planowałam, ale wolę założyć zespół. Obgadujecie się, gadacie o tym, czujecie się niezręcznie, ledwo to wytrzymujecie. Mimo wszystko musicie ze sobą wytrzymać, więc tłumicie w sobie emocje, dopóki nie wystrzelą...
Nina: Nic z tego nie brzmi pozytywnie.

Kaburagi: Świat potrzebuje błędów.

Natsume: Nie zaakceptuję tego. Mówiłeś mi, bym wyzbyła się ambicji. Może i masz rację, szefie, ale dla mnie to tak samo, jakbym była martwa.

Hitori Goto: Dzień sportu. Największe źródło traumy u introwertyków. Na podstawie ankiety Japońskiego Stowarzyszenia Dziwaków. Haniebny rytuał, który wyklucza osoby bez zdolności sportowych i odmawia im jakichkolwiek praw człowieka. Zarówno w trakcie lekcji, jak i po te biedne dusze są zniewolone, zmuszone do dekorowania transparentów i kibicowania!

Madara Uchiha: Słabi są godni pożałowania.

Motoko Kusanagi: Bez względu na to, co nami kieruje, wszyscy podejmujemy własne decyzje. Dopiero potem oglądamy się na innych.

Taba Yoichi: Komórka nie ma tu zasięgu. Żadnych znaków, drogowskazów ani ludzi. Poważnie? Czy my naprawdę jesteśmy w Japonii?

Heike Masaomi: Oko za oko, ząb za ząb, wieczny sen dla zmarłych.

Nitta: Synek, z jakiego jesteś gangu?
Ogami: Pierwszak z klasy B.